به نام شفافیت حقوق و دستمزد، حریم‌شکنی نکنیم
در گفت‌وگویی با علیرضا خداکرمی عضو هیئت‌مدیره گروه داده‌پردازی پارسیان و شرکت تجارت الکترونیک پارسیان، اهمیت و ملاحظات حفظ برند کارفرمایی را در شرکت‌های بانکی و کسب‌وکارهای دارای پروژه‌های سرمایه‌گذاری، بررسی کرده‌ایم.
به گفته او، در شرکت‌هایی با ساختارهای شاخه‌ای و دارای سهام خرد و عمده، عدم توجه به شیوه‌های سرمایه‌گذاری صحیح عامل سقوط برند کارفرمایی است. او همچنین اعتقاد دارد که شرکت در رویدادهای تخصصی، برای کسب‌وکار یک مسئولیت اجتماعی است که به تقویت برند کارفرمایی آنها نیز کمک خواهد کرد.
بنابر توضیحات خداکرمی، تمام شرکت‌ها به‌ویژه شرکت‌های بزرگ، با رفتار و سیاست‌هایی که اتخاذ و فرهنگ‌سازمانی که پایه‌ریزی می‌کنند، برند کارفرمایی خود را شکل می‌دهند. در واقع برند کارفرمایی نمود این موارد در درون و بیرون سازمان است.
گرچه او اعتقاد دارد زمانی که از موارد مذکور به‌عنوان برند کارفرمایی یاد می‌کنیم سازمان را در جایگاهی بالاتر از کارمندان می‌بینیم. برای همین تصریح می‌کند که بیشتر از برند کارفرمایی به برند سازمانی و ارتقای آن اعتقاد دارد.
او ادامه داد: «پارسیان از اولین بانک‌های خصوصی کشور است که در دهه‌های ۷۰ و ۸۰، در برهه‌ای که شاید بسیاری از افراد و شرکت‌های هنوز با مفهوم پی‌اس‌پی و شبکه پرداخت آشنا نبوده‌اند، دست به تأسیس شرکت پرداختی و بیمه؛ صرافی… زده است و حالا رویکرد هیئت‌مدیره این است که اگر نتوانست به توسعه برند کمک کند حداقل به برند کارفرمایی آن ضربه نزند.»
او در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه آیا شفافیت در حقوق و دستمزد در سازمان‌هایی با اندازه گروه داده‌پردازی پارسیان و شرکت پرداختی آن استراتژی درستی است یا خیر، توضیح داد: «هیچ زمان شفافیت کامل در حقوق و دستمزد وجود ندارد. همیشه شفافیت‌ها نسبی هستند و به فرهنگ حاکم بر شرکت بستگی دارند. نباید به اسم شفافیت حریم‌شکنی کنیم. شفافیت در این مورد یک طیف است که بر اساس فرهنگ‌سازمانی و ساختار سازمان و فضای خاکم پررنگ و کم‌رنگ شود.»
او صراحتاً گفت که اعتقادی به شفافیت ۱۰۰ درصدی و عدم شفافیت ۱۰۰ درصدی ندارد.
خدا کرمی با بیان اینکه شرکت تجارت الکترونیک پارسیان سعی می‌کند برای انتخاب سرمایه‌گذاری و انتخاب شیوه مالی آن، به گونه عمل کند که به برند کارفرمایی ضربه وارد نشود، ادامه داد: «یکی از مسئولیت‌های اجتماعی شرکت‌ها توسعه کسب‌وکارهای خود شرکت و کسب‌وکارهای جانبی و بازوهای کمک‌کننده به کسب‌وکارهای جانبی است. برای همین نیاز است که کسب‌وکارها به‌واسطه حضور در رویدادهایی تخصصی به‌عنوان شرکت‌کننده و یا حامی، بخشی از مسئولیت اجتماعی خود را ایفا کنند.»
کسب‌وکار؛ مسئول کاهش پیامدهای وقایع جامعه
فارغ از مباحث مالی و سرمایه‌گذاری، کارمندان یک شرکت ممکن است از کسب‌وکار انتظار داشته باشند، نسبت به اتفاقات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی منفعل نباشد. خداکرمی با اشاره به تأثیر واکنش کسب‌وکارها بر روابط درون‌سازمانی توضیح داد: «موضوعی که باید به آن توجه داشت، محدوده و فضایی است که کسب‌وکارها در آن فعالیت می‌کنند. تفاوت حوزه‌های فعالیت حتی بر نگاه افراد به کارفرمایی و کارپذیری تأثیر دارد. فشارهای اقتصادی و سیاسی حاکم بر این فضاها غیرقابل‌انکار است و وظیفه شرکت‌ها در مقابل این جریانات این است که با رفتارهای خود، اثرات مخرب و پیامدهای روانی ناشی از شرایط را کاهش و جریانات مثبت درون‌سازمانی را افزایش دهند.»
