آیا در دوران رونق دورکاری، فضاهای کار اشتراکی از رونق می‌افتند؟ / همه‌چیز به شما بستگی دارد
در مورد مدل کاری جدید که با شیوع کووید ۱۹ به وجود آمد، مطالب زیادی نوشته شده است. در استرالیا، اکثر کارمندان ادارات نه‌تنها ماه‌های متوالی وارد دفتر نمی‌شدند، بلکه بسیاری از آنها تصمیم گرفتند به مناطقی نقل‌مکان کنند که بتوانند راحت‌تر زندگی کنند و در عین حال مشاغل اداری سیدنی را نیز حفظ کنند. با خروج از شرایط بحرانی کووید ۱۹، بسیاری از ویژگی‌های جدید نظم جهانی کار باقی خواهند ماند.
به طور خاص، بسیار بعید است که کسب‌وکاری بتواند افراد را مجبور به حضور در دفتر برای بیش از سه (شاید چهار) روز در هفته کند. نه قهوه رایگان و کلوچه‌های گرم، نه منظره بندر و جلسات یوگا، رفت‌وآمد دو ساعته به دفتر کار را جذاب نمی‌کند. بنابراین هنجار احتمالاً سه روز در هفته خواهد بود. با این حال، برخی از مشاغل در درجه بسیار بالاتری از کار از راه دور قرار دارند.
کمپانی نرم‌افزاری اطلسیان رویکرد «تیم در هر کجا» را ایجاد کرده و اکنون ۲۵ درصد از کارکنان آن، ۱۰۰ درصد مواقع از راه دور کار می‌کنند. البته ریاضیات ساده نشان می‌دهد که ۷۵ درصد از کارکنان اطلسیان حداقل در برخی مواقع وارد دفتر می‌شوند. اما همه اینها برای استارتاپ‌ها و هاب‌های استارتاپی چه معنایی دارد؟
اولاً بیشتر استارتاپ‌ها به فضاهایی مانند فضاهایی که توسط هاب‌ها (و گروه‌هایی مانند وی‌ورک) ارائه می‌شود، نیاز دارند تا امکانات پشتیبانی اداری مناسب را ارائه دهند. در این بخش، مدل اجاره میز، مدل انعطاف‌پذیری است که امکان رشد تیم‌های استارتاپی را فراهم می‌کند.
مطمئناً چنین فضایی می‌تواند در مکان‌های دورافتاده از شهرهای اصلی چون سیدنی و ملبورن وجود داشته باشد، اما استارتاپ‌ها می‌خواهند جایی باشند که افراد مستعد بیشتری حضور دارند تا بتوانند راحت‌تر با دیگر استارتاپ‌ها و شرکت‌های بزرگی چون گوگل، مایکروسافت، فیسبوک، اطلسیان و کانوا همکاری کنند.
این بدان معناست که هاب‌های فناوری و فضاهای کار اشتراکی که امکانات حمل‌ونقل خوب دارند و تعداد زیادی از استارتاپ‌های دیگر و همچنین شرکت‌های بزرگ فناوری در آنها فعالند، همچنان پرطرفدار خواهند بود.
